بهبود باروری گاو با استفاده از اسیدهای چرب ضروری

در طول سالهای اخیر بحث و تحقیق در رابطه با افزودن اسیدهای چرب غیر اشباع به جیره گاوهای شیری به منظور افزایش باروری  وجود داشته است. با دقت نگاه کردن به اطلاعات جدید بر این موضوع ؛ مشخص میشود که هنوز بعضی از کارهای انجام شده قبلی که باعث کارایی تولید مثل میشوند مورد تائید میباشند. اما اطلاعات بیشتر نشان داده اند که افزودن اسیدهای چرب به جیره  رابطه ای مشخص با کارایی تولید مثل گاوها دارد.                      

اسیدهای چرب تاثیر شگفت انگیزی  بر روی بهبود عملکرد تولید مثلی  دارند و این تاثیرات بخصوص در اسیدهای چرب غیر اشباع نوع امگا-3 وامگا-6 ثابت شده است.این اسیدهای چرب توسط سلولهای بدنی  ساخته نمیشوند و حتما بایستی از طریق خوراک تامین گردند. مهمترین اسیدهای چرب امگا- 3 شامل: لینولئیک اسید ؛ ایکوسا پنتا نوئیک اسید  و دو کوکسا هگزانوئیک اسید  میباشند. اسیدهای چرب امگا-6 شامل : لینولئیک اسید و آراشیدونیک اسید  هستند .                                                              

اسیدهای چرب غیر اشباع مهمترین چربی هایی هستند که باعث تامین انرژی ؛ اسیدهای چرب ؛ ویتامینهای محلول در چربی  برای حیوانات میگردند.         

راههایی که بواسطه آنها اسیدهای چرب باعث افزایش عملکرد سیستم تولید مثلی در گاوهای شیری می شوند  عبارتند از:         

1- اسیدهای چرب باعث بهبود بالانس منفی انرژی میشوند که در نتیجه باعث افزایش فعالیت تخمدانها و در نتیجه بروز فحلی میشود.               

2- اسیدهای چرب باعث بهبود تولید هورمونهای استروئیدی در بدن میشوند ؛ خصوصا تولید پروژسترون که باعث ابقاء آبستنی و افزایش طول عمر جسم زرد  بر روی تخمدان می گردند.                                                         

3- اسیدهای چرب باعث تحریک فولیکول سازی چه از نظر تعداد و یا اندازه و یا افزایش رشد فولیکول گراف  میشوند.                                           

4- تغییر دادن روند تولید و آزاد سازی هورمون پی جی اف 2 آلفا که مسبب تحلیل جسم زرد  میباشد و باعث شروع سیکل جدید فحلی می گردد.   

شما می توانید تاثیر شگرف افزودن اسیدهای چرب را بر روی تولید مثل ببینید. اسیدهای چرب در عمل تاثیر معنی داری بر روی کاهش جذب جنین دارند بطوریکه باعث کاهش ترشح پروستاگلاندین در طول حیاتی ترین دوره آبستنی گاو ماده خواهند شد.                                                      

متاسفانه بین 25 تا 55 درصد جنینهای پستانداران در همان دوران ابتدایی آبستنی از بین می روند. تخمین زده میشود که بیش از 40% جذبهای جنینی در حد فاصل بین روزهای 8 تا 17 آبستنی اتفاق می افتند.             

حیاتی ترین مسئله در میزان ماندگاری جنین ها در طول این دوره مهار کردن ترشح پروستاگلاندین میباشد و یا  افزایش ترشح پروژسترون و افزایش سطح پلاسمایی آن میباشد.                                                           

رابطه منفی بین  غلظت پی جی اف 2 آلفا و میزان پروژسترون وجود دارد. این بدین معنی است که هر یک واحد افزایش در غلظت پی جی اف 2 آلفا  برابر یک واحد کاهش در میزان پروژسترون میباشد. این کلیدی ترین  زمان است که ما می توانیم  اسیدهای چرب را به جیره گاوهای شیری اضافه نماییم که آنها بتوانند از یکطرف ممانعت از ترشح پی جی اف 2 آلفا نمایند و از طرف دیگر باعث افزایش پروژسترون و در نتیجه ابقاء جسم زرد روی تخمدان گردند.                                                                                

بهترین منابع تامین کننده اسیدهای چرب ضروری ؛ پودر ماهی، روغن یا دانه بزرک  میباشند. علوفه هایی که رنگ سبز تیره دارند و سیلوهای لگومینه نیز منابع عالی این اسیدهای چرب هستند.                                               

پودر ماهی یا دانه بزرک باید 3% ماده خشک جیره گاوهای شیری که در ابتدای دوره شیردهی میباشند را تشکیل دهند. تحقیقات اعلام می دارند که بایستی اسیدهای چرب از چهار هفته قبل از تلقیح در اختیار گاوهای شیری قرار گیرند. اگر دوره استراحت اختیاری گاوها 60 روز میباشد  بهتر است تغذیه اسیدهای چرب ضروری را در 30تا 35 روز پس از زایمان  شروع نمایید.                                                                                        

یک آبستنی می تواند مجددا تائید گردد  در صورتیکه در جیره غذایی گاو 1.5 تا 2 پوند  پودر ماهی یا دانه بزرک وجود داشته باشد. تحقیقات می گویند می توانید از دانه بزرک که قبلا شیار زده شده یا غلطک خورده ؛عصاره حاصل از استخراج آن که با استفاده از حلالهای آلی بدست  آمده است و یا دانه بزرک خامی که با فرمالدئید مخلوط شده است استفاده نمایید. دادن مقادیر بیش از حد توصیه شده سودمندی ندارد.                                                   

سه مرحله ای که اضافه کردن اسیدهای چرب ضروری به جیره باعث سودمندی در تولید مثل میشوند  عبارتند از:                                         

1- گاوهایی که تحت استرس گرمایی هستند.                                     

2- گاوهایی که محدودیت در استفاده از چراگاه دارند (زیرا علوفه های چراگاه  منابع خوب اسید لینو لئیک هستند).                                              

3- گاوهایی که مقادیر بالای کنسانتره ای که حاوی مقادیر کم اسیدهای چرب ضروری هستند را مصرف می نمایند.                                      

با توجه به گزارش سودمندی استفاده از اسیدهای چرب ضروری در جیره غذایی ؛ ولی آنها هیچگاه کاملا تضمین کننده باروری نیستند.                  

گزارشات گیرایی آبستنی  نشان داده اند که افزودن یا کاستن اسیدهای چرب ضروری  در جیره می تواند در نهایت 20% در میزان باروری  تاثیر داشته باشند.                                                                                      تکمیل کردن جیره های غذایی با استفاده از اسیدهای چرب ضروری به منظور بهبود تولید مثل؛  قابل توصیه میباشد ؛ خصوصا اگر گله شما باروری کمتر از حد مورد انتظار  شما را دارد.                                                  

سودمندی های دیگر استفاده از اسیدهای چرب ضروری در جیره غذایی گاوها شامل بهبود گیرایی آبستنی در خلال ماههای گرم سال ؛ همچنین کمک به حفظ اسکور بدنی گاوهای ابتدای دوره شیردهی  میباشد. هدف ما برای شما داشتن گاوهای آبستن بیشتر و پر بودن جایگاههای انفرادی گوساله ها میباشد.

منبع :

www.kamyarnejad.com

آیاترقیق اوره روش مناسب ، برای تخمین ترکیبات بدن است؟

جمال فیاضی¹، مجید صباغ زاده² و جمال مؤمنی ¹

1- عضو هیات علمی دانشگاه کشاورزی و منابع طبیعی رامین. 2- دانشجوی کارشناسی ارشد بخش علوم دامی دانشگاه کشاورزی و منابع طبیعی رامین.

چکیده

این پژوهش به منظور تخمین ترکیبات بدن بوسیله روش ترقیق اوره صورت گرفت، که در آن از32 راس بره دنبه‌دار استفاده گردید. سعی شد تا حد امکان، یکنواختی از تمام جهات بخصوص از نظر سن و وزن رعایت شود. برای تعیین ترکیبات بدن بره‌ها، تزریق اوره و خونگیری در پایان دوره پروار و قبل از کشتار دامها (برای تجزیه لاشه) انجام گرفت. پس از آن نمونه‌های پلاسمای خون از نظر میزان اوره مورد آنالیز قرار گرفته و به کمک فرمول‌های مربوطه، در صد فضای انتشار اوره محاسبه شد و همبستگی آن صفات حاصل از تجزیه لاشه بدست آورده شد. نتایج حاصل نتوانست معیار خوبی برای برآورد صفات لاشه ومیزان پروتئین، چربی و آب لاشه باشد. همبستگی‌های محاسبه شده و معادلات تابعیت بین ترقیق اوره و این صفات، پایین و از ضرایب تعیین(R²) کوچکی بر‌خوردار بودند. نتایج بدست آمده از این پژوهش با نتایج بارتل و همکاران(1988)، شیران‌چهارسوقی(1374) و داورنیا(1375) مطابقت دارد. با توجه به نتایج این پژوهش و دیگر پژوهش‌ها بنظر می‌رسد که روش ترقیق اوره، روش مطمئنی جهت تخمین ترکیبات بدن بره‌های پرواری دنبه‌دار نباشد.

کلمات کلیدی: اوره، فضای انتشار اوره، ترکیبات بدنی، بره نر پرواری.                                                                                      

مقدمه

ترکیبات بدن بخصوص ذخایر انرژی آن منعکس کننده وضعیت انرژی مصرفی و اثر آن روی عملکرد تولید و تولید مثل است. تخمین ترکیبات بدن، اطلاعات ارزشمندی در مورد مرحله رشد و نمو، و وضعیت تغذیه ای دام می دهد که تنها با اندازه گیری وزن دام یا تولیداتش دستیابی به آنها میسر نمی باشد. روش های گوناگونی برای اندازه‌گیری ترکیبات بدن وجود دارد که از آن جمله می‌توان به روش کشتاری، روش ارزیابی چشمی، تغیین چگالی یا دانسیته بدن، استفاده از امواج مافوق صوت برای تعیین ضخامت چربی، استفاده از پتاسیم رادیو اکتیو برای محاسبه پروتئین و تکنیک رقیق سازی برای تخمین مقدار آب بدن اشاره کرد. تکنیک رقیق سازی یک روش سریع و ارزان است که مزایای آن، زمان کوتاه برای پخش شدن در آب بدن ورسیدن به تعادل در آن، راحتی کاربرد و وجود روش اندازه گیری نسبتا ساده می‌باشد.

 تا کنون محققین زیادی از روش ترقیق اوره برای تخمین ترکیبات بدن استفاده نموده‌ا‌ند. بارتل و همکاران(1988) آزمایشی را جهت ارزیابی ترقیق اوره به عنوان برآورد کننده ترکیب بدن بره ها (آمیخته‌ای از دو نژادسافولک و رامبویلت)به انجام رساندند. نتایج این آزمایش نشان داد که سهم تغییرات در ترکیب بدن بره‌ها که بوسیله فضای انتشار اوره محاسبه شده، رضایت بخش نمی‌باشد. رول و همکاران(1986) اعتبار معادلات منتشر شده و مقایسه آن را با ترکیبات بدن گوساله‌های نر اخته گوشتی را مورد بررسی قرار داده و نتیجه گرفتند که تخمین فضای انتشار اوره ممکن است بین جمعیت های مختلف گوساله های نراخته تفاوت داشته باشد. محرری (1373) برای تخمین ترکیبات بدن گوساله های نر هلشتاین، از این روش استفاده کرد. نتایج تحقیق اونشان داد که ترقیق اوره، روش مناسبی برای برآورد ترکیبات بدن گوساله‌ها است. جعفری (1375) نیز نتایج رضایت بخشی از روش ترقیق اوره برای برآورد ترکیبات بدن گوساله‌های نر هلشتاین بدست آورد. شیران چهارسوقی (1374)روش ترقیق اوره را برای تخمین ترکیبات بدن بره‌های نر پرواری لری و بختیاری بکارگرفت. نتایج آن پژوهش نشان داد که میزان همبستگی بین درصد انتشار اوره و ترکیبات لاشه بسیار پایین است.

مواد و روش‌ها

 در این پژوهش از 32 راس بره نر دنبه‌دار (ورامینی)که مورد پروار قرار گرفته بودند استفاده گردید.در انتخاب سعی شدتا حد امکان، یکنواختی از تمام جهات بخصوص از نظر سن و وزن رعایت شود. تزریق اوره در پایان دوره پروار صورت گرفت.بره‌ها پس از اعمال 14 تا 16 ساعت محرومیت از آب و خوراک توزین شدند و میزان اوره تزریقی برای هر بره به نسبت 130 میلی‌گرم اوره به ازای هر کیلوگرم وزن زنده محاسبه می‌گردید. جهت تزریق اوره، محلول20 درصداوره، بوسیله سرم فیزیولوژیکی تهیه شد و به مقدار65/0 میلی‌لیتر به ازاء هر کیلوگرم وزن زنده دام، بوسیله سرنگ 50 میلی‌لیتری از طریق ورید وداج به دام تزریق شد. خونگیری یکبار قبل از تزریق اوره ویکبار بعد از تزریق اوره(12-9 دقیقه بعد) بوسیله لوله‌های خلاء حاوی ماده ضد انعقاد انجام شد. بعد از جدا سازی پلاسما بوسیله دستگاه سانترفیوژ، میزان اوره پلاسما با استفاده از دستگاه اتوآنالیزر تعیین گردید. سپس به کمک فرمول‌های مربوطه، در‌صد فضای انتشار اوره محاسبه شد. از طرف دیگر برای یافتن مقدار واقعی ترکیبات لاشه، پس از کشتار بره‌ها، تجزیه لاشه با دقت صورت پذیرفت. همبستگی بین صفات و ضرایب رگرسیون بکمک نرم‌افزار آماری SAS محاسبه کردید.

نتایج و بحث

 نتایج حاصل از این آزمایش نشان داد که میانگین اوره تزریق شده برابر 09/4491 میلی‌گرم ومیانگین تغییرات ازت اوره پلاسما قبل و 9تا12 دقیقه بعد از تزریق محلول اوره، 55/33 میلی‌گرم در 100 میلی‌لیتر می‌باشد. میانگین درصد فضای انتشار اوره نسبت به وزن زنده بدن برای تمام بره‌ها بطور متوسط 88/49 درصد گردید. در تحقیق حاضر، نتایج حاصل از آزمایش نتوانست معیار خوبی برای برآورد صفات لاشه و میزان پروتئین، چربی و آب لاشه باشد. همبستگی‌های محاسبه شده و معادلات تابعیت بین ترقیق اوره و این صفات، پایین و از ضرایب تعیین ((R² کوچکی برخوردار بودند. بدین جهت از گزارش این ضرایب همبستگی و معادلات تابعیت مربوطه خودداری شد. نتایج بدست آمده از این پژوهش در مورد ترقیق اوره، با نتایج بارتل و همکاران(1988)، شیران چهارسوقی(1374) و داورنیا (1375) مطابقت دارد. این محققین نتایج رضایت بخشی را جهت تعیین ترکیبات بدن با روش ترقیق اوره بدست نیاوردند. با توجه به نتایج حاصله از این پژوهش‌ و آزمایش شیران چهارسوقی(با استفاده از بره‌های نر پرواری لری بختیاری) و آزمایش داورنیا (با استفاده از بره‌های نر ورامینی)، بنظر می‌رسد که روش ترقیق اوره، روش مطمئن و کاربردی جهت تخمین ترکیبات بدن بره‌های پرواری دنبه‌دار نباشد.

منابع

       1.        جعفری،م.ع.1375. اثرات تعادل کاتیون-آنیون جیره بر توان پرواری و خصوصیات لاشه و استخوان گوساله‌های نر هلشتاین. پایان نامه کارشناسی ارشد، گروه علوم‌دامی، دانشکده کشاورزی، دانشگاه تهران.

       2.        داورنیا، م. ص. 1375. بررسی اثر سطوح مختلف پروتئین جیره غذایی روی میزان رشد و خصوصیات لاشه بره‌های ورامینی. پایان نامه کارشناسی ارشد، گروه علوم‌دامی، دانشکده کشاورزی، دانشگاه تهران.

       3.        شیران چهارسوقی، ا. 1374. بررسی اثر نسبت‌های مختلف انرژی به پروتئین جیره غذایی روی درصد چربی قابل تفکیک بره نر پرواری لری و بختیاری. پایان نامه کارشناسی ارشد، گروه علوم دامی، دانشکده کشاورزی، دانشگاه تهران.

       4.        محرری،ع. 1373. بررسی اثر کاه گندم غنی شده با اوره و ملاس بر روی قابلیت مصرف، قابلیت هضم و توان تولیدی گوساله‌ها.پایان نامه کارشناسی ارشد، گروه علوم‌دامی، دانشکده کشاورزی، دانشگاه فردوسی مشهد.

          5.            Bartle, S. J. , J. R. Males, and R. L. Preston. 1983. Evaluation of urea dilution as an estimator of body composition in mature cows. J. Anim. Sci. 56: 410.                                                  

          6.            Bartle, S. J., O. A. Turgeon, R. L. Preston, and D. R. Brink. 1988. Procedural and mathematical considerations in urea dilution estimation of body composition in lambs. J. Anim. Sci.  66: 1920.

          7.            Rule,D.C.,R.N. Arnold, E.J. Hentges, and D.C. Beitz.1986. Evaluation of urea dilution as a technique for estimating body composition of beef steers in vivo: validation of published equations and comparision with chemical composition. J.Anim.Sci. 63:1935

          8.            Wells, R. S. ,R. L. Preston. 1998. Effects of repeated urea dilution  measurement on feedlot performance and consistency of estimated body composition in steers of different breed types. J. Anim. Sci. 76: 2799-2804

Abstract                                                                                

The efficacy of the urea dilution technique for estimating empty body composition of 32 Varamini lamb was evaluated in this experiment. At the last part of the experiment, blood samples were collected via jugular vein before and after urea infusion for plasma urea analysis. The blood was centrifuged for the subsequent determination of plasma urea concentration. All lambs were slaughtered to obtain the relationship of carcass composition with urea dilution space.

 The obtained data of this experiment indicated that the relationship between urea space and carcass composition had small and negligible coefficient of multiple determination (R²).  Similar result was reported by Bartel(1988), Shiran-Charsoghi(1995) and Davarnia(1996). Therefore urea dilution technique is not a precise method for estimation of fat-tail Varamini lambs carcass composition and other methods may be seeked, in future investigations.

اثر تغذیه در رشد قبل و بعد از مرحله شیر گرفتن

نوع و چگونگی تغذیه در رشد و نمو دام ، اثر مستقیم دارد .  هر اندازه دام جوانتر باشد ، نوع تغذیه در رشد آن اثر بیشتری دارد  بالعکس با افزایش شن از اثر تغذیه در میزان رشد کاسته خواهد شد .

با توجه به اینکه تغذیه یکی از عوامل بسیار مهم و اصلی در رشد محسوب می گردد ولی بین میزان میزان  رشد  ومیزان نیاز به انرژی در دام رابطه مستقیمی وجود ندارد . چرا که در دام جوان بیشترین قسمت انرژی غذا صرف رشد و نمو اعضا می گردد  در صورتیکه در دام بالغ قسمت اعظم انرزی غذا وارد چرخه متابولیسم چربی شده و به چربی ذخیره ای ( آدیپوز ) تبدیل می گردد . بنابراین دام برای تولید یک گرم گوشت 4.1 کیلو کالری انرژی ولی برای تولید یک گرم چربی 9.2 کیلو کالری انرژی نیاز دارد . با توجه به مطالب ذکر شده دامپروران همیشه باید دم جوان را پروار کنند و قبل از پایان مرحله رشد  روانه کشتارگاه گردند تا از نظر اقتصادی مقرون به صرفه باشد .

نتیجه گیری نهایی اینکه  بازده استفاده از مواد غذایی در دامهای جوان بیشتر از دامهای مسن می باشد و خیلی بهتر و بیشتر آن را به فر آورده های مورد نظر تبدیل می کنند .