تعین جنسیت ژنتیکی در شتر مرغ

این روش با استفاده از DNA صورت می گیرد .که مراحل آن در زیر شرح داده می شود :

DNA مشخصه ژنتیک هر موجود زنده است که همه ویژگیهی آن را معین می سازد . هر یک از شتر مرغها DNA یا زنجیره نوکلئوتید خود را دارد که هرگز تغییر نمی یابد ، به این صورت که هر چند شتر مرغها ممکن است در ظاهر شبیه هم باشند اما حتی دو پرنده نیز دارای DNA یکسان نمی باشند . این نکته ، تشخیص از طریق DNA را در نزد پرورش دهندگان دارای اهمیتی فوق العاده می سازد . DNA در سلولهای روی ساختی که کرومزوم نامیده می شود قرار دارد . کرمزومهای جنسی دارای ژنهایی هستند که جنسیت را تعیین می نمایند .

جنس تمام پرندگان از جمله شتر مرغ به وسیله کرمزومهای جنسی معین می گردد . پرندگان نر دارای دو کرمزوم جنسی خاص خود هستند  که Z نامیده می شود . ( ZZ ) ماده ها دارای یک کرمزوم Z و یک کرمزوم W می باشند . (ZW ) هنگامی که پرنده نر اسپرم تولید می کند یک کرمزوم Z در اسپرم قرار می گیرد . اما نقش ماده در هنگام تولید تخم متفاوت است . اگر کرومزوم W در تخم قرار گیرد جنینی که به وجود می آید ( ZW ) ماده خواهد بود . در صورتی که تخم دارای کرمزوم Z باشد ، جنین ( ZZ) نر خواهد بود . در مورد شتر مرغها و تقریباً همه پرندگان بر عکس انسان ، کرمزومهای ماده تعین کننده جنس فرزندان می باشد .

چهار نوع متفاوت نوکلئوتید در DNA وجود دارد که عبارتند از آدنین ، تیمین ، گوانین و سیتوزین . آدنین همیشه با تیمین و گوانین همیشه با سیتوزین جفت می شود . این دو ترکیب رشته مضاعف مولکول DNA را تشکیل می دهند . تعین جنسیت از طریق دی ان آ در شتر مرغها فقط نیازمند یک قطره خون است که از آن یک نمونه DNA استخراج می شود . پس از طی چندین فرآیند شیمیایی ، یک بر چسب رادیو اکتیو ( به نام پروب 10 ) به زنجیره DNA چسبانده می شود . که به دنبال بندهای DNA در کرمزومهای جنسی گشته و به آن می چسبد . پروب نوع کرومزوم های جنسی ZZ یا ZW ( یعنی نر یا ماده بودن پرنده را تعیین می کند . یکی از بهترین جنبه های تعیین جنسیت از طریق DNA دقت بالای آن است ( 99 درصد) . با این وجود میزان دقت بستگی به جمع آوری و بر چسب زدن صحیح نمونه های خون دارد . تولید کنندگان می توانند نمونه های خون را از پرندگان در هر سنی حتی از جوجه های یک روزه گرفته و نتایج دقیق به دست آورند .  

 این مطلب در دسترس است در: 

  ص 9. ماهنامه صنعت خوراک دام، طیور و آبزیان

ماهنامه کشاورزی

سال هفتم، شماره 41، بهمن و اسفند 1388

معرفی داروی وتازوماید

این دارو از دسته دیورتیک می باشد .

ترکیب و شکل دارویی:

محلول تزریقی و هر میلی لیتر حاوی 50 میلی گرم فوروسماید سدیم می باشد .

فارماکولوژی و مکانیسم عمل :

فوروسماید اساساً به وسیله مهار بازجذب فعال سدیم و آب در بخش بالارونده قوس هنله عمل می کند و در نتیجه باعث افزایش دفع آب و نمک می گردد . در عین حال کاهش حجم پلاسما باعث افزایش تولید آلدوسترون می شود ، این افزایش انتقال مایع توبولی و از طرف دیگر میزان بالای آلدوسترون بازجذب سدیم در توبولهای دیستال را تحریک کرده و بنابراین باعث افزایش دفع یونهای هیدروژن و پتاسیم می گردد .

موارد مصرف:

فوروسماید برای درمان سندرم ادم در موارد زیر کاربرد دارد :

خیز احتقانی با پرخونی وریدی ناشی از  نارسایی قلبی ، انسداد جریان وریدی با جریان لنفاتیک در اثر ترمبوز ، برای درمان ادم ناشی از کمبود پروتئین ( کم شدن پروتئین در خون ) در اثر هدر رفتن پروتئین با منشا کلیوی یا کبدی همراه با ختلالاتی در متابولیسم در متابولسم پروتئین با وجود انگل با سو  ٕ تغذیه که باعث بروز ادم سرتاسری پوست و آسیت می شود .  برای درمان ادم فیزیولوژیک پستان و پرینه در گاو و مادیان در زمان زایمان و ادم غلاف و کیسه بیضه در حیوانات نر ، درمان حمایتی در دفع مایعات جمع شده در حفرات بدن ( قفسه سینه ، مغز و شکم ) و همچنین اعضای حفره دار بدن مثل مفاصل ، غلاف تاندونها یا بورس ، ، درمان حمایتی در لامینایتیس ، میو گوبینوری و پارالیتیک در اسبها و یا آبستنی کاذب در سگها .

البته من این دارو را به عنوان بهترین گزینه جهت درمان خیز پستان بعد از زایمان به اندازه 2 شیشه (20سی سی ) پیشنهاد می کنم .

مقدار و طریقه مصرف دارو :

محلول وتازوماید 5 درصد را باید از داخل وریدی یا داخل عضلانی تجویز نمود . در گربه و سگ 2.5 تا 5.5 میلی گرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن و 1 تا دو بار در روز به فواصل 12 تا 14 ساعت در اسب 0.5 تا1 میلی گرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن ، 1 تا 2 بار در روز به فواصل 6 تا 8 ساعت .

موارد عدم مصرف:

استفاده از وتازوماید در موارد نارسایی کلیوی همراه با قطع ادرار ، ضایعات شدید کبدی ،گلو مرولونفریت حاد ، نارسایی کبدی ،احتمال بروز هیپوکلسیمی ، کم ادراری باحضور حالت دهیدراتاسیون قابل توجه و در سگها و مادیانهای آبستن و نریانهایی که به منظور اصلاح نژاد نگهداری می شوند و در زمان کاهش غلظت پتاسیم خون ممنوع است .

توجه :

تجویز وتازوماید در طول سه ماه دوم آبستنی توصیه نمی گردد .

تداخل دارویی:

استفاده از سالیسیلاتها با مقادیر بالا  همراه با فروسماید ممکن است منجر به مسمومیت با سالیسیلات گردد . این دارو نباید همراه با آمفو ترسین B ، هیدرات کلرال و داروهای ضد التهابی تجویز گردد .

شرایط نگهداری :

در دمای 15 الی 25 درجه سانتیگراد و دور از نور نگهداری شود .

تذکر مهم :

 در صورت مشاهده کریستال محلول را به آرامی گرم نمایید .

بسته بندی در ویال 10 میلی لیتر در جعبه های یک عددی

برای کسب اطلاعات بیشتر به نشانی زیر مراجعه نمایید

 Www.Aburaihan.com

رشد اولیه در جوجه های گوشتی

برنامه های فعلی تغذیه جوجه های گوشتی که از زمان ورود به سالن تا 21 روزگی استفاده می شود یک خوراک آغازین ( استارتر 1 ) می باشد. فرمول این خوراک موجب مصرف همان مواد مغذی در جوجه های یکروزه می شود که در پرندگان مسن تر مصرف می شود ولی یافته ها و تحقیقات جدید نشان می دهد که این کار صحیح نیست. قابلیت و امکان استفاده از اجزاء تشکیل دهنده خوراک در جوجه های خیلی جوان به مراتب ضعیف تر از پرندگان مسن تر است.

تفاوتهایی که در نحوه استفاده از غذا در جوجه های جوان وجود دارد بخاطر تطابق و سازگاریهای ایجاد شده در طی انتقال از زندگی جنینی به زندگی طبیعی است. به عبارت دیگر انتقال از تغذیه مادری به تغذیه خارجی. آگاهی دقیق از تکامل جنین در زمان انکوباسیون بخصوص در روزهای پایانی آن و بلافاصله پس از تولد اهمیت زیادی دارد. نحوه تغذیه جنین و تغییرات دستگاه گوارش در دوران انکوباسیون و رشد اولیه آن پس از تفریخ یک نقش کلیدی در این مورد دارد. افزایش میزان گلوکز خون بوسیله استفاده از مواد افزودنی و غذاهای مخصوص با حداکثر نشاسته ژلاتینه شده نیز از مواردی هستند که موجب بهبود رشد اولیه جوجه می شوند. فرمول مخصوصی که بتواند در ابتدای زندگی نیاز جوجه را تأمین کند تا سن 3 یا 4 روزگی بیشتر مورد نیاز نیست.

 

فرآیندهای هضم جنینی:
زرده منبع اصلی مواد غیر حیوانی برای تشکیل جنین و رشد آن در دوران انکوباسیون می باشد که دو سوم محتوای ماده خشک آن چربی است که از نوع لیپو پروتئینها با دانسیته خیلی پائین (VLDL) و ویتلوژنین می باشد. ( ویتلوژنین فسفو پروتئین زرده می باشد ) این دو نوع ترکیب تأمین کننده انرژی هستند و اسیدهای چرب در این زمان برای ساخت غشاء سلولی به مقدار زیاد لازم هستند. فوسویتین پروتئینی است که فسفر را متمرکز می کند و بصورت گرانول وجود دارد. فوسویتین همراه با کلسیم آزاد شده از پوسته تخم مرغ برای تشکیل اسکلت جوجه به مصرف می رسد. قسمت آبکی زرده ایمونوگلوبولین IgG را در خود دارد که جهت ایجاد ایمنی پاسیو یا غیر فعال در ابتدای زندگی جوجه به منظور مقابله با عفونتها بسیار اهمیت دارد. انتروسیتهای موجود در دستگاه گوارش جنین در پایان هفته دوم انکوباسیون برای جذب مولکولهای درشت با ظرفیت هضم و جذب محدود هدایت می شوند.
در این موقع آلبومین از طریق ارتباط سروآمنیوتیک بطرف حفره آمنیوتیک و از طریق ناف کیسه زرده بطرف کیسه زرده جاری می شود. آلبومین وارد شده به حفره آمنیون در اولین تجربه هضمی جنین بوسیله جنین هضم می شود. این عمل موجب تشکیل انتروسیتهای جدید می شود که عمل هضم را کاملتر انجام می دهند. محتویات از طریق غشاء کیسه زرده بسرعت به جوجه منتقل می شوند. چربی بعنوان جزء اصلی باقیمانده مخلوط زرده و آلبومین همراه با مواد مغذی دیگر وجود دارد. میزان گلوکز خیلی پائین است و بنابراین چرخه گلوکونئوژنز از پروتئین منبع اصلی تولید گلوکز برای جوجه های در حال تولد می باشد. تغذیه مستقل در جوجه برای پاسخ به نیازهای غذایی آن در سن 3 تا 4 روزگی شروع می شود. یعنی موقعی که محتویات کیسه زرده کاملا" به مصرف رسیده است.

مطالعه بر روی رشد اولیه جوجه :
اولین تماسی که جوجه با محیط دارد موجب یک آسیب میکروبیولوژیکی خطرناک به آن می شود. ایمنی غیر فعال ( پاسیو ) برای رشد اولیه جوجه ضروری است ولی فقط حفاظت بر علیه میکروبهایی را ایجاد می کند که قبلا" مرغ مادر با آنها تماس داشته است. دستگاه گوارش جوجه بعد از تفریخ نابالغ است و اغلب جذب غذا از روده آهسته انجام می شود. با توقف بیشتر مواد مغذی در لوله گوارش میکروارگانیسم هایی که از محیط و بخصوص همراه غذا دریافت شده اند از وجود محیط مناسب و سرشار از مواد غذایی بهره کافی برده موجب عفونتهای مزمن مرگ و میر در جوجه می گردند.
آنتی بیوتیکها معمولا" در جیره جوجه های گوشتی منظور می شوند ولی نقش آنها در غذای استارتر اهمیت زیادی ندارد به خصوص وقتی جوجه ها بر روی بستر استفاده شده پرورش می یابند.
مرغهای مادر بالغ و مسن تخم مرغهای سنگین تر و با نسبت زرده بیشتر از تخم مرغهای مادر جوان تولید می کنند. جوجه هایی که از تخم مرغهای دارای ذخایر غذایی بیشتر هچ می شوند سنگین تر هستند. جوجه هایی که از تخم مرغ های مادر جوان هچ می شوند غلظت پائین تری از فسفر در کیسه زرده دارند که کلا" بعلت کمبود فسفولیپیدهای آن است. مرگ و میر اولیه در جوجه هایی که از تخم مرغ های کوچک هچ می شوند بیشتر از جوجه هایی است که از تخم مرغ های بزرگ متولد می شوند.
پروپیونیک اسید یک پیش ساز گلوکز در حیوانات است. این ترکیب گلوکزساز در جوجه ها بسرعت و کاملا" در دستگاه گوارش جذب می شود. این ترکیب فعالیت میکرب کشی نیز دارد.
در مطالعه ای از زمان ورود جوجه به سالن تا 7 روزگی به میزان 3% پروپیونات آمونیوم به غذا اضافه شد. و جوجه های حاصل از تخم مرغهای مادرهای جوان و مسن تر بصورت مخلوط انتخاب شدند. بازدهی و رشد کلی جوجه های حاصل از تخم مرغهای کوچک ضعیف تر از جوجه هایی بود که از تخم مرغ های بزرگ متولد شده بودند. اضافه نمودن پروپیونات آمونیوم به غذا موجب کاهش میزان اضافه وزن جوجه شد ولی تبدیل غذایی را بهبود بخشید. پروپیونات مرگ و میر کلی در جوجه های ضعیف تر که از مادرهای جوان بوجود آمده بودند را نیز کاهش داد.
جیره های حاوی کربوهیدرات بالا موجب کاهش رشد و وزن گرفتن جوجه می شوند . دستگاه گوارش نابالغ جوجه های در حال تولد برای هضم نشاسته خیلی بیشتر از هضم چربی سازگاری دارد. محتویات کیسه زرده دارای کربوهیدرات کم و چربی زیاد می باشد و از طریق غشاء کیسه زرده جذب بدن جوجه می شوند. سوخت کامل چربی به جریان ثابت گلوکز داشته و جوجه با استفاده از گلوکونئوژنز از پروتئین برای رسیدن به این هدف استفاده می کند.
در یک آزمایش انجام شده ، یک جیره حاوی کربوهیدرات بالا شامل آرد ذرت همراه با کلسیم و فسفر پیشنهادی NRC در سه روز اول ورود جوجه به سالن در اختیار آنها قرار گرفت و نتیجه آن با یک فرمول غذایی استارتر استاندارد NRC که نیاز جوجه به تمام نوترینت ها را تأمین کند مقایسه بعمل آمد. در این آزمایش بهبود احتمالی گلوکونئوژنز از پروپیونات مجددا" مطالعه شد و این بار مطالعه با استفاده از پروپیونات کلسیم انجام شد. تمامی جیره های مورد آزمایش تا سن سه روزگی استفاده شدند. نتایج نشان داد که جیره حاوی کربوهیدرات بالا موجب کاهش میزان وزن گرفتن جوجه گردید که تا سن کشتار این کاهش حفظ شد. این نتیجه مربوط به کمبود پروتئین اولیه و نارسایی رشد بافتهای بدن در ابتدای تولد می شود استفاده از پروپیونات منجر به کاهش مرگ و میر اولیه و نیز مرگ و میر کلی گله گردید و هراه با جیره استارتر استاندارد بهبود افزایش وزن جوجه را به همراه داشت.
یک جیره غذایی برای چند روز اول زندگی جوجه استفاده از فرمولهای پیشنهادی معمولی در سن 1 تا 21 روزگی ممکن است موجب ایجاد کمبود مرزی 13 کلسیم و فسفر در روزهای اول به بعد از تولد شود بخصوص وقتی جوجه از گله مادر جوان متولد شده باشد. استفاده از اجزاء غذایی که مطابق با قابلیت های هضمی و جذبی در روزهای اول زندگی باشد هنوز مورد توجه قرار نگرفته است . بعنوان مثال می توان از کنجاله سویا نام برد. این کنجاله در پرنده هایی که دستگاه گوارش بالغ دارند بخوبی مورد استفاده قرار می گیرد ولی بخاطر الیگوساکاریدهای غیر قابل هضم موجود در آن برای جوجه های جوان مضر بوده و می تواند در جوجه عوارض گوارشی ایجاد نماید و بر روی راندمان غذا و رشد جوجه تأثیر منفی بگذارد. بعضی مواد غیر معمول با قابلیت هضم بالاتر پتانسیل قوی برای منظور شدن در جیره های اولیه را دارند. در آینده ای نزدیک متخصصین تغذیه با تنوع بیشتری از مواد دانه ای روبرو خواهند بود که با اصلاحات ژنتیکی ایجاد شده در آنها با توان هضمی حیوان مواجهه بهتری دارند.
عمل آوری غذا بوسیله پلت کردن و اکسترود کردن نیز ابزار مهمی در آماده سازی غذا برای جوجه های جوان هستند. پلت کردن غذا در همه جای دنیا انجام می شود ولی مراحل ناقص در این عمل وجود دارد که موجب ژلاتینه شدن کامل نشاسته نمی شود. اکسترود کردن روشی گرانتر از پلت کردن است ولی افزایش وزن بیشتری در جوجه ایجاد می کند که بخاطر استفاده بهتر از مواد غذایی بعلت ژلاتینه شدن کامل نشاسته در این روش می باشد.
استفاده از بعضی مواد افزودنی مانند پروپیونات ها از طریق بهبود گلوکونئوژنز باعث کاهش مرگ و میر جوجه ها می شود گر چه اثرات آن بر روی افزایش وزن جوجه کاملا" مشخص نیست. غذایی که هنگام ورود جوجه به سالن در اختیارش قرار می گیرد برخلاف آنچه که پیش استارتر نامیده می شود بعنوان غذای 4-3 روز اول پیشنهاد می شود یعنی زمانی که بیشترین مقدار محتوای کیسه زرده به مصرف جوجه می رسد. این غذای مخصوص ممکن است گرانتر از غذای استارتر معمولی تمام شود ولی چون فقط 4-3 روز اول استفاده می شود تأثیر خیلی کمی در قیمت تمام شده کل غذا خواهد داشت.