فرآیند غلات

با توجه به وجود دستگاههای فرآیند سیلوی ذرت، ذرت ورقه شده با بخار، دفعات مخلوط شدن جیره های کاملاً مخلوط، و ذرت آسیاب شده کاملاً ریز، همواره سوالاتی در مورد شکل فیزیکی جیره مطرح بوده است. چالش اصلی در این موارد کنترل اندازه علوفه جهت حفظ PH و سلامتی شکمبه، مطلوب سازی رشد میکربی، حفظ مصرف ماده خشک و به کنترل درآوردن سرعت عبور مواد از دستگاه گوارش است. شکل فیزیکی کنسانتره ها و علوفه باید مکمل یکدیگر باشد تا مصرف مواد مغذی، عملکرد و سلامتی گاو در بهترین وجه ممکن به دست آید. با آنکه اندازه ذرات علوفه در برآورد نیازهای شکمبه حیاتی است، ولی این مبحث بر اندازه ذرات تکیه می کند.
اثر اندازه ذرات دانه ها
گاوهای پر تولید دانه را به عنوان منبع اصلی انرژی و نشاسته جیره دریافت می کنند. دانه های غلات حاوی 45 تا 80 درصد نشاسته هستند. بهینه سازی استفاده از نشاسته به چند دلیل ذیل در تولید کارآمد شیر معیاری حیاتی است:
1- نشاسته می تواند در شکمبه به اسیدهای چرب فرار تخمیر شده و منبع اصلی انرژی برای گاوهای شیری باشد.
2- اگر نشاسته در شکمبه خیلی سریع یا بیش از حد متعارف تخمیر شود، اسیدوز می تواند منجر به بیماری های متابولیکی و مشکلات سلامتی شود.
3-هضم نشاسته در روده منجر به تولید منبع مستقیمی از گلوکز مورد نیاز جهت تولید لاکتوز شیر و منبع جایگزینی احتیاجات انرژی منتهی می شود.
4-مقدار ماده آلی تخمیر شده در شکمبه (به ویژه نشاسته) به سنتز پروتئین میکربی منتهی می شود.
5-دفع نشاسته در مدفوع بایستی کمتر از 5 درصد کل نشاسته مصرفی باشد (در نتیجه هضم یا فرآوری نادرست می تواند بالغ بر 15 درصد باشد).
فرآیند غلات بستگی به منبع نشاسته، اثر آن بر مصرف خوراک، نوع علوفه و سطح کربوهیدرات های غیر فیبری جیره دارد. گندم، جو و یولاف دارای سرعت های تخمیر بالاتری در شکمبه هستند، در حالی که ذرت و سورگوم آهسته تر تخمیر می شوند.
اهداف فرایند کردن غلات
مطالعاتی انجام شده است که اهمیت اندازه ذرات آسیاب شده راتوضیح می دهد بلغور ذرت (5/2 میلیمتر)، ذرت آسیاب شده (1/1 میلیمتر) و مخلوطی از آن دو (50% از هر کدام)، با هم مقایسه شد. تولید شیر، ترکیبات شیر، و تغییر وزن زنده در ذرت آسیاب شده در حد مطلوب بود. همچنین در مطالعه ای که توسط قربانی و مرادی انجام گرفت تولید شیر با جو آرد شده (1 میلیمتر) بیشتر از 2 و 3 میلیمتر بود.
فرآیند ذرت به صورت غله تخمیر شده به صورت یک جایگزین پرطرفداردر مناطق غربی ایالات متحده باقی مانده است، چرا که شرایط رشد منجر به برداشت دانه نابالغ و نرسیده می شود. ریزش خوشه کاهش یافته، آماده سازی زمین برای بهار آینده زودتر تکمیل گشته و مقدار انرژی به ازاء هر واحد ماده خشک نسبت به ذرت خشک بالاتر است. تخمیر ذرت، محلولیت نشاسته وپروتئین را در شکمبه افزایش می دهد.
آلن و همکاران در دانشگاه ایالتی میشیگان جیره ای حاوی 62 درصد سیلوی یونجه، 36 درصد دان ذرت را قبل از زایمان و 49 درصد سیلوی یونجه و 38 درصد دانه ذرت را بعد از زایمان به 8 تلیسه هلشتاین دارای کانولای شکمبه ای و دوازدهه تغذیه کردند. ذرت استفاده شده به صورت خشک، ریز آسیاب شده، بلغور خشک، ذرت پر رطوبت ریز آسیاب شده و بلغور ذرت پررطوبت با اندزه ذرت به ترتیب 810، 4442، 1996و 5633 میکرومتر بود.
در جیره های معمول نواحی غربی ایالات متحده که حاوی یونجه خشک، هیلاژ یونجه، سیلوی یونجه و مقادیر مشخصی از کنسانتره است، هدف داشتن کمتر از 5 درصد در غربال شماره 4 (به صورت هضم نشده عبور می کند)، 25 درصد در غربال شماره 8 (نشاسته ای که با سرعت کم در شکمبه آزاد شده و به آهستگی در روده هضم میشود)، 50 درصد در غربال شماره 16 (خوراک کاملاً آسیاب شده) و کمتر از 25 درصد در ته ظرف (نشاسته سریعاً آماده برای میکروب های شکمبه) است. اگر سطوح بالاتری از سیلوی ذرت با دانه تغذیه شود، اندازه ذرات ذرت را باید افزایش داد.
مطالعات انجام گرفته عمدتاً بر روی ذرت بوده است و کمتر مطالعه جامعی بر روی جو صورت گرفته است. در مطالعه ای که قربانی و مرادی انجام دادند اثر سه نوع ذرت (1، 2، 3 میلیمتر) بر روی جو مورد بررسی قرار گرفت و نشان داده شد که با افزایش اندازه ذرت تولید شیر کاهش ولی درصد چربی افزایش یافت. مطالعه ای هم اخیراً انجام شده است که طی آن اثر سه نوع عمل آوری (آسیاب، غلطک تحت بخار و غلطک خشک بادو درجه عمل آوری) بر روی دانه جو بر عملکرد گاوهای شیری اواسط شیردهی با هم مقایسه شدند. نتایج این مطالعه نشان داد که کمترین تولید شیر و شیر تصحیح شده مربوط به دانه جو غلطک شده بصورت خشک بود که غلطک کمتری بر روی آن صورت گرفته بود (صدری و قربانی، چاپ نشده)